Vijftiende jaargang nummer één. Dat klinkt heel gewoon, maar er gaat een berg werk achter schuil allemaal door vrijwilligers gedaan. We willen dit jaar beginnen met onze dank uit te spreken voor alles wat belangeloos voor onze vereniging en in het bijzonder voor ons blad is gedaan.

We koppelen daaraan een hartelijk welkom aan WlM Smeets die in de vernieuwde redactie het eindredacteurschap op zich neemt. Hij zal onder meer coördinerend werk gaan doen bij de tot stand koming van de nummers van Bun Historiael.

Laat mij mogen vervolgen met een persoonlijke mededeling. Bij de agenda voor de jaarvergadering van 5 april a.s. die u gelijk met dit nummer ontvangt vindt u onder bestuursverkiezing de mededeling dat ik aftreed als voorzitter. Dat is voor de vereniging en voor mij een ingrijpende beslissing. Voor de vereniging want een bestuurder van het eerste uur haakt af! Voor mijzelf, omdat de historische vereniging zo’n belangrijke plaats in mijn leven heeft ingenomen. Dit laatste heeft door de combinatie met het feest "600 jaar stad" een nog zwaarder accent gekregen. Scheiden doet lijden. Het is met veel pijn in het hart dat ik er mee stop.

Maar het is het beste... Het besturen op afstand valt mij moeilijk en komt de vereniging niet ten goede. Helaas is mijn kunnen niet weer geworden wat het was voor 1988. Het valt mij steeds moeilijken Dus stoppen.

Gelukkig heeft het bestuur een waardige kandidaat-opvolger voor mij gevonden in de persoon van de heer C.A. Nelemans, oud-direkteur van de Dr. H. Bavinckschool en een regelmatige bezoeker van onze ledenvergaderingen. Dus geen onbekende voor u.

In dit nummer kunt u naast de vaste rubrieken een artikel lezen van J.E. Hopman over het verdwenen vervoermiddel de hondekar. Bij vele andere leden zal dit verhaal ongetwijfeld herinneringen uit hun jeugd ophalen. Het verhaal van K Kok over een beeldhouwwerk voor de visserij in Spakenburg bepaalt ons bij heel andere zaken. We worden meegenomen langs de verschillende oud-vissersplaatsen langs de Zuiderzee om te zien wat er op dit punt gedaan of niet gedaan is.

Wij willen zijn ’rondgang’ graag onderstrepen met de aanbeveling: Bunschoten-Spakenburg doe eens iets op dit punt. Aan beeldhouwwerken zijn we hier toch wel erg arm. Van mijn kant is er ook nog wel een suggestie. Neem het verhaal over de overgrootvader van Bort Zwaan maar als thema. Een jongen van vijftien jaar die in een vliegende storm heen en terug naar Urk vaart. Zie "Op een half zeuventje’ (blz. 14 e.v.). Daar is iets moois van te maken.

Als alles volgens plan verloopt ontvangt u eind april het boek over de botterwerf en verschijnt het volgende nummer van Bun-Historiael eind juni.

Dus is dit mijn laatste ’van het bestuur’. Tenslotte willen we mede namens onze leden Drukkerij De Bunschoter hartelijk dankzeggen voor het sponsoren van dit eerste nummer van 1994. Wij wensen u veel lees- en kijkplezier met dit en alle vervolg-nummers.
Adieu. T. Sleurink